I Am the People, the Mob

I am the people—the mob—the crowd—the mass.

Do you know that all the great work of the world is done through me?

I am the workingman, the inventor, the maker of the world’s food and clothes.

I am the audience that witnesses history. The Napoleons come from me and the Lincolns. They die. And then I send forth more Napoleons and Lincolns.

I am the seed ground. I am a prairie that will stand for much plowing. Terrible storms pass over me. I forget. The best of me is sucked out and wasted. I forget. Everything but Death comes to me and makes me work and give up what I have. And I forget.

Sometimes I growl, shake myself and spatter a few red drops for history to remember. Then—I forget.

When I, the People, learn to remember, when I, the People, use the lessons of yesterday and no longer forget who robbed me last year, who played me for a fool—then there will be no speaker in all the world say the name: “The People,” with any fleck of a sneer in his voice or any far-off smile of derision.

The mob—the crowd—the mass—will arrive then.

Carl Sandburg

Ben Halkım, Gürühlarım

Ben halkım —güruhlarım—kalabalıklarım—kitlelerim.

Dünyanın tüm büyük işlerinin benim sayemde yapıldığını bilir misin?

İşçiyim ben, mucidim, dünyanın yiyeceklerini ve giyeceklerini yapanım.

Tarihe tanık olan seyirciyim ben. Napolyonlar çıkarırım içimden ve Lincolnlar. Onlar ölür. Ve yeni Napolyonlar ve Lincolnlar yollarım.

Topraktaki tohumum ben. Sürülmeye daha çok dayanacak uçsuz topraklarım. Dehşetengiz fırtınalar geçer üzerimden. En iyilerim yutulur ve heba olur. Unuturum. Ölüm haricinde her şey varır üstüme, çalıştırır beni ve alır elimden sahip olduğum her şeyi. Ve ben unuturum.

Bazen homurdanır, silkinir ve birkaç kırmızı damla sıçratırım tarihin hatırlaması için. Sonrasındaysa—unuturum.

Ben, yani halk, hatırlamayı öğrendiğimde, ben, yani halk, dünden ders aldığımda ve geçen yıl kimin beni soyduğunu, kimin beni aptal yerine koyduğunu artık unutmadığımda – işte o vakit “Halk” adını ağzına küçümseyici bir ses tonu ya da alaycı bir tebessümle alan kimse kalmayacak.

İşte o vakit, güruhlar- kalabalıklar – gelmiş olacak.

Türkçeleştiren: Hüseyin Alhas

Grass

Pile the bodies high at Austerlitz and Waterloo.

Shovel them under and let me work—

I am the grass; I cover all.

And pile them high at Gettysburg

And pile them high at Ypres and Verdun.

Shovel them under and let me work.

Two years, ten years, and passengers ask the conductor:

What place is this?

Where are we now?

I am the grass.

Let me work.

Carl Sandburg

Çimen

Yığın bedenleri üst üste Austerlitz ve Waterloo’da

Gömün onları toprağa ve izin verin işimi yapmama—

Çimenim ben; örterim hepsini.

Ve yığın onları üst üste Gettsburg’da

Ve yığın onları üst üste Ypres ve Verdun’da.

Gömün onları toprağa ve izin verin işimi yapmama.

İki yıl, on yıl ve yolcular sorar kondüktöre:

Burası neresi?

Neredeyiz şimdi?

Çimenim ben.

İzin verin işimi yapmama.

Türkçeleştiren: Hüseyin Alhas